askapuska blog

Beynimde ufacık bir alanı kullanabiliyorum..
Herkes gibi..

Herkesten farkı,
Pek boş alan kalmadı rahatça düşünebilecek,
Boş zamanlarımı,
Uykudan önceki dakikalarımı,
Konsantre edemiyorum artık
Pazar gününden başka şeye..

Nereye baksam,
Neyi hatırlasam atamıyorum..
Yapamıyorum hayalsiz yaşamayı..
Umutlarım öğretti belki bana,
Ezberletmeden öğretmiş belli ki,
Durduramıyorum iki saniye beynimi;
Bobo'yu köşeye bırakırken görmeden,
Holosko'nun deparını izlemeden hayalimde..

...

Günler yaklaşıyor,
Bir yanım sabırsız,
Bir yanım tedirgin..
Emin olmak benim işim değil, anladım.
Ne maç hakkında,
Ne geri kalan hakkında konuşabilirim..
Net olabilme yetisini kaybettim,
Bulabileceğimi de sanmıyorum artık..

Sadece,
Bir şey hissediyorum damarlarımda,
Bu sene başka..
Ya da Bu sene olmazsa,
Siyah olacak..
Simsiyah!

Ve Sadece,
Bir kez olsun ömrümde..
Şu dinine yandığım topunu,
Rakip kaleye sokabilmenizi istiyorum..
Koduğumun tarihinin önüne,
O barikatı kurup,
Tekerrür ettirmemenizi istiyorum..

....

Siz,
Milyon Umutlunun hayatına,
Baharları getirecek olan siz..
Masmavi gökyüzünün ufuklarını,
Kara dünyamıza tattıracak olan siz..
"O" gün,
Yemin edin kapalının önünde..
Siz de inanın, klişeleşmiş bestelere inat..
Bembeyaz tribünlere gelin ısınırken,
Siyah deyin sadece..

Ve Biz,
Son nefesi verelim;
Beyaz diye haykırırken..
İnanın görmek istersiniz,
siz de bu tribünü,
Son nefesinde bağırırken..


taksim